Rekonstrukcja wyglądu dinozaurów
Pierwsze zadanie naukowca polega na upewnieniu się, czy kości zebrano w prawidłowy sposób. W skale mogą się przecież znajdować także inne skamieliny, na przykład liści, owadów czy muszli, które dają pewne wyobrażenie o epoce, w której żyły dinozaury. Skały mogą również dostarczyć informacji o klimacie w tamtym okresie (na przykład na dnie prehistorycznych rzek lub jezior).Następnie układ kości jest szczegółowo nanoszony na mapę w miejscu, gdzie je znaleziono, tak aby można było złożyć je potem w laboratorium. Dla zabezpieczenia każdą kość owija się szczelnie w płótno workowe, namoczone w gipsie. W laboratoriach muzealnych zdejmuje się gips i bardzo dokładnie czyści kości. Resztki skały, w której tkwiły, trzeba starannie usunąć za pomocą dłut i specjalnych igieł. Potem kości łączy się, najczęściej metalowym drutem, i gotowy szkielet wystawia w muzeum.
Jeśli naukowcy dojdą do wniosku, że dinozaur należy do nowego gatunku, który jeszcze nie został opisany, bada się kości bardzo drobiazgowo, aby dowiedzieć się, jak zwierzę żyło i które gatunki są z nim spokrewnione. Uczeni stawiają też hipotezy, gdzie znajdowały się poszczególne mięśnie, i w ten sposób stopniowo odtwarzają kształt ciała zwierzęcia w jego naturalnej postaci. Na podstawie kości można również dociec, jak dinozaur się poruszał, a analizując zęby – jak się odżywiał. Także skamieniałe odciski stóp mogą dostarczyć wskazówek co do sposobu poruszania się tych gadów.
Jedyną rzeczą, której na pewno nie wiadomo o dinozaurach, jest kolor ich skóry. Czy były zielone, szare czy brązowe – tak jak dzisiejsze gady? Możemy jedynie przypuszczać, że upodabniały się barwą do otoczenia.
Na podstawie kości dinozaura można odtworzyć jego wygląd. Oto kolejność postępowania:
1. Kości dinozaura łączy się w szkielet. Prawie zawsze części z nich brakuje, toteż zastępuje się je kośćmi zrobionymi z włókien szklanych. Szkielet daje nam wyobrażenie o rozmiarach i kształcie zwierzęcia oraz o tym, jak wyglądało w pozycji stojącej.
2. Odtwarza się rozmiary i układ głównych mięśni, wraz z prawdopodobnym zarysem kształtu brzucha. Na tej podstawie można już określić ogólny kształt ciała.
3. Wreszcie naukowcy muszą wywnioskować, jak wyglądała skóra lub łuski zwierzęcia za jego życia. Powinni również ustalić najbardziej prawdopodobny kolor skóry dinozaura, a nawet wyraz jego pyska.